این پست دیگه واقعا فرق داره من ِ ۳۰ ساله ی عزیز. ۴ سال داره از اون ۲۱ سالگی میگذره و کلی اتفاقات افتاده، کلی بالا و پایین ها. الآن ولی ۷:۳۴ صبح نشستم پشت میزم تو بیمارستان و دقایق باقی تا تموم شدن کشیکم رو میشمرم. میبینی که یه قدم نزدیک تر شدی به اون ثباتی که میخواستی و حالا تازه اولشه، مث همیشه دلم نمیخواد خیلی از اون ناملایمتی آ بنویسم، فقط شرح ِ همین لحظه و همین تغییرات ما رو بس.
