هی به یادم میای

روزای عجیبین، طی سه دقیقه ای که از اسنپ پیاده شدم تا به فست فود برسم دوبار زهرترک شدم از دیدن ماشینی که حس کردم شبیه ونای گشت ارشاده و دیدن موتورای پلیس ک روشون پلیس سوار بود.

دستم به نوشتن تو کانال نمیره اصلا، یعنی این روز ها هم عادی میشه؟ بخدا که انصاف نیست این غم بگذره و فراموش شه.

امشب؟ میتونم یخورده از کتابم رو بخونم و یه قسمت سریال ببینم و یه قسمت هم ویدیوی قلب رو؟

 

+حالا که یک ساعت و نیم گذشته کمی کتاب خوندم، بجا قلب دو جلسه طراحی سایت دیدم و اونقدر سرعت نت اذیت کرد که سریالم رو دانلود نکردم و ترجیح میدم با این تهوعی که دارم بخوابم و سریالمو بیخیال بشم.

شییفت شب

نیم ساعت از شیفتم مونده، تا سه و چهار صبح داشتم با رزیدنت صحبت میکردم و از اذیتای شوهرش تو بخش اینترنی میگفتم:)) و طفلک کلی تاسف میخورد😂 بعدشم یخورده شلوغ شد و بعد ترش نشستم با دو تا نرسی که تو اورژانس بودن به صحبت کردن، تا وقتی نرس اعجوبه هه اومد و ترجیح دادم بیام تو اتاقم😂 همون که بخاطر برادرش باهام قیافه گرفته.

منتظرم این نیم ساعت رد بشه و برم نودل درست کنم و بخوابم. 

روز چهارم؟

دیشب که شیفت بودم حوالی ساعتای ۱ بود که مریضا صفر شدن و دوباره نزدیکای دو یه پیک زد، وسط پیک بود که یکی از مریضای قبلی با داد و فحش اومد که فلان دارو توی داروخونه پیدا نمیشه، منم شروع کردم به داد زدن که ساکت شه ولی گوشش بدهکار نبود میرفت و میومد و داد و غر میزد و فحش میداد، نه هیچکدوم از همراهای مریض اقا که تو سالن بودن چیزی گفتن نه تریاژ نگهبانو خبر کرد، تلفن اتاق مام که همیشه خرابه، رفتم اورژانس داد و بیداد که نرس زنگ بزنه نگهبانی، و خب بعد اومدنشم باز گذاشته بودن یارو تنها بیاد تو اتاق من، یعنی هر بلایی اونجا ممکنه سرت بیاد، و تموم شب و در ادامه ش روز، نه به خاطر اون ادم عوضی، بلکه بخاطر بی توجهی بقیه حالم بد بود. صبح تو ماشین بسختی جلو اشکام رو گرفته بودم، شیفت دیشب ترکیبی از چیزهایی بود که اذیت کننده بودن و همه جمع شده بودن روی هم، بیخوابی و خستگی ناشی از مریضای زیاد و پاویون کوفتی نداشتن هم که هیچ، همین که رسیدم به اتاقم بغضم ترکید.

تا حوالی عصر به خواب و غصه گذشت، دخترخاله پیام داده بود و از رو استوری فهمیده بود یجای کار میلنگه، و خب وقتی کسی توی کاره بیشتر درک میکنه چی داری میگی، اونم همین امروز تو مرکزشون دعوا داشت. قرار پیاده روی شب گذاشتیم اما دیر شد و نشد، منم بعد یخورده بحث و اختلاف نظر، قفسه ماگ هام رو مرتب کردم و یکی دو تا طبقه دیگه از کتابخونه، چای دم کردم و آنه شرلی دیدم. این شکلاتای خرمایی که داخلش بادوم داره و روکش شکلات، مورد علاقه ی جدیدمن، ترکیب طعمش واقعا خوشمزه ست.

از فردا چهار روز پشت سر هم شیفتم و در واقع تا ۲۳ م اوضاع همینه، هم برنامه بیخود بود و هم خودم دو روز جابجایی داشتم، میگذرن اینا هم بهرحال.

روز سوم

قرار به نوشتن هر روزه بود اما امروز هشتمه و دارم سومین روز رو مینویسم. اخ اخ از چالشام. حقیقتا رژیمم رو نمیدونم چند روز رعایت کردم، ولی اونقدرام بد نبوده، تابحال سه روز ورزش کردم که خب کمه خیلی، ولی چیزایی که از سر گذروندمم بی تاثیر نبودن.

فعلا قضیه درمانگاه کنسله و خیلی ناراحتم کرده، اما استرسی که داشتم کمتر شده، شاید بهتر بود این ماه نباشه، اما امیدوارم بزودی داشته باشمش.

ممکنه یه سفر دو روزه داشته باشیم که هنوز قطعی مشخص نیست، شیفتامو جابجا کردم اما خب کی میدونه چی میشه، و زمانش هم دوره.

از اف ها خارج شدم و شیفتام شروع شدن، 

دیروز قبل شیفت دفتر و مداد و اینجور چیزا گرفتم و بعد خراب کردن چند صفحه و نارضایتی، گربه ای کشیدم که به دل خودم نشست، اما خب الان دست الی ه. تقریبا هیچ وقت نقاشیامو نگه نمیدارم، فقط عکساشون هست.

و این که سریال انه شرلی واقعا عجیبه، فقط کاش زودتر زمستونش بگذره و اون دشتای قشنگ اول سریال دوباره برگرده. 

روز دوم

با این که روز هنوز تموم نشده و حداقل سه چهار ساعتی ازش برام مونده اومدم که گزارش امروز رو هم بنویسم چون حس میکنم چیزایی ک لازمه تا حدودی انجام شدن.

هندزفریامو گذاشتم تو گوشم و یه اهنگ اروم انتخاب کردم اما یهو نمیدونم چی شد که مست و گیجم پخش شد و دیگه ردش نکردم و با همون و سوار رو اهنگ ادامه دارم میدم:))

روزایی که گل توی اتاقم دارم به خودمم احترام بیشتری قایلم انگار.حس بهتری دارم. همین شد که صبح که بیدار شدم یه سری کارای جزیی واسه مرتب شدن اتاقم و اینجور چیزا انجام دادم و یکم بعد بود که مامان برگشت و خب ماجراهای این روزای بی اعصابی داداشه و مامان و جو خونه که تماما تحت تاثیره. اونقدری که داشتم جدی جدی فکر میکردم کجا برم که دو روزی دور باشم و تو شهر خودمونم باشه. انتخابی نداشتم ولی.

تموم روز درگیر همین بحثا و ناراحتیا و بالا و پایینا زوری مودمو که زرتی میافتاد بالا میاوردم و ریز ریز پیش میبردم.

روز اول از ورزش این ماه دان. روز اول رعایت رژیمم دان. روز اول یخورده:)) درس خوندن هم دان. که خب باید ادامه ش بدم تا اخر شب.

خیلی دلم میخواست این روزا بیشتر شیفت باشم اما انگار کسی که شیفتامونو مینویسه کاملا برعکس عمل کرده و این روزارو بیشتر افم. هنوز اوکی نشدن درمانگاه هم داره استرس مضاعفی بهم میده که میدونم دلیلی نداره اما افتاده تو روزای پی ام اسی و تموم مشکللات دیگه ی موجود.

برا اخر شب هم برنامه دوش و سبک شدن و نوشیدنی خنکه.

 

روز اول

خوشحالی امروز تغییرات نسبتا جزیی ایه که تو زندگیم دارم ایجاد میکنم و جلو چشمم بودنشون برام قشنگه.

میخوام یه سری چالش بذارم و خودمو موظف کنم حداقل 20 روز از شهریور رو پاش بمونم.

مثل رژیم و ورزش و درس خوندن و ...

ولی کاش هر روز بتونم از اون روز یه گزارش و یه نقطه حال خوب بنویسم.

اولین سال دکتر واقعی بودنم هم مبارک:))